Βιβλιογραφική Παραπομπή

• THROMBOEMBOLIC RISK AND ANTICOAGULANT THERAPY IN COVID-19 PATIENTS: EMERGING EVIDENCE AND CALL FOR ACTION.
  Kollias A, Kyriakoulis KG, Dimakakos E, Poulakou G, Stergiou GS, Syrigos K.
  Br J Haematol. 2020. doi: 10.1111/bjh.16727.

Κύρια σημεία

• Η νόσος COVID-19 έχει συσχετισθεί με διαταραχές πηκτικότητας κυρίως διάχυτη ενδαγγειακή πήξη με αυξημένο θρομβωτικόχαρακτήτα και κίνδυνο για φλεβική θρομβοεμβολή.
•  Η συχνότητα εμφάνισης φλεβικής θρομβοεμβολής σε ασθενείς COVID-19 σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) φαίνεται να είναι υψηλότερη σε σύγκριση με βαρέως πάσχοντες νοσηλευόμενους σε ΜΕΘ χωρίς COVID-19.
• Υπάρχουν ενδείξεις ότι η χορήγηση αντιπηκτικής αγωγής σε ασθενείς με σοβαρή COVID-19 σχετίζεται με χαμηλότερη θνητότητα.
• Το όφελος είναι μεγαλύτερο στον υποπληθυσμό ασθενών με σημαντικά αυξημένα d-dimers,ή που πληρεί κριτήρια διαταραχής της πήξης που οφείλεται σε σήψη.

Πρακτική σημασία

• Συστάσεις αιματολογικών εταιρειών αναφέρουν ότι όλοι οι νοσηλευόμενοι ασθενείς με COVID-19 πρέπει να λαμβάνουν προφυλακτική δόση χαμηλού μοριακού βάρους ηπαρίνης, ή πλήρη δόση αναλόγως ενδείξεων.
• Τα d-dimers μπορεί να βοηθήσουν στην έγκαιρη αναγνώριση ασθενών με αυξημένο κίνδυνο θρόμβωσης ή θανάτου που θα ωφεληθούν περισσότερο από τη χορήγηση αντιπηκτικής αγωγής.
• Ερωτήματα προς απάντηση παραμένουν σχετικά με:

1. την ιδανική δοσολογία της αντιπηκτικής αγωγής σε νοσηλευόμενους ασθενείς COVID-19 (ενδιάμεση ή ίσως και θεραπευτική δόση);
2. την πιθανή ανάγκη συνέχισης αντιπηκτικής αγωγής και μετά το εξιτήριο;
3. την πιθανή ανάγκη χορήγησης αντιπηκτικής αγωγής ακόμα και σε μη νοσηλευόμενους ασθενείς με COVID-19 που έχουν παράγοντες κινδύνου για φλεβοθρόμβωση.